ध्यान
ॐ उत्तप्तहेमरुचिरां रविचन्द्रवह्निनेत्रां धनुश्शरयुतांकुशपाशशूलम् ।
रम्यैर्भुजेश्च दधतीं शिवशक्तिरूपां कामेश्वरीं हृदि भजामि धृतेन्दुलेखाम् ॥
ॐ ऋषिरुवाच ॥१॥
निशुंभं निहतं दृष्ट्वा भ्रातरं प्राणसंमितम्
मन्यमानं बलं चैव शुंभः क्रुद्धोऽब्रवीद्वचः -२
बलावलेपाद्दुष्टे त्वं मा दुर्गे गर्वमावह
अन्यासां बलमाश्रित्य युद्ध्यसे यातिमानिनी -३
देव्युवाच ॥७॥
अहं विभूत्या बहुभिरिह रूपैर्यदास्थिता
तत्संहृतं मयैकैव तिष्ठाम्याजौ स्थिरो भव -८
ऋषिरुवाच ॥९॥
ततः प्रववृतेयुद्धं देव्याः शुंभस्य चोभयोः
पश्यतां सर्वदेवानामसुराणां च दारुणम् -१०
शरवर्षैः शितैः शस्त्रैस्तथास्त्रैश्चैव दारुणैः
तयोर्युद्धमभूद्भूयः सर्वलोकभयंकरम् -११
दिवान्यस्त्राणि शतशो मुमुचे यान्यथाम्बिका
बभंज तानि दैत्येन्द्रस्तत्प्रतिघातकर्तृभिः -१२
मुक्तानि तेन चास्त्राणि दिव्यानि परमेश्वरी
बभंज लीलयैवोग्रहुंकारोच्चारणादिभिः -१३
ततः शरशतैर्देवीमाच्छादयत सोऽसुरः
सापि तत्कुपिता देवी धनुश्चिच्छेद चेषुभिः -१४
छिन्ने धनुषि दैत्येन्द्रस्तथा शक्तिमथाददे
चिच्छेद देवी चक्रेण तामप्यस्य करे स्थिताम् -१५
ततः खड्गमुपादाय शतचंद्रं च भानुमत्
अभ्यधावत्तदा देवीं दैत्यानामधिपेश्वरः -१६
तस्यापतत एवाशु खड्गं चिच्छेद चंडीका
धनुर्मुक्तैः शितैर्बाणैश्चर्म चार्ककरामलम् -१७
हताश्वः स तदा दैत्यश्छिन्नधन्वा विसारथिः
जग्राह मुद्गरं घोरमंबिकानिधनोद्यतः -१८
चिच्छेदापततस्तस्य मुद्गरं निशितैः शरैः
तथापि सोऽभ्यधावत्तां मुष्टिमुद्यम्य वेगवान् -१९
स मुष्टिं पातयामास हृदये दैत्यपुंगवः
देव्यास्तं चापि सा देवी तलेनोरस्यताडयत् -२०
तलप्रहाराभिहतो निपपात महीतले
स दैत्यराजः सहसा पुनरेव तथोत्थितः -२१
उत्पत्य च प्रगृह्योच्चैदेवीं गगनमास्थितः
तत्रापि सा निराधारा युयुधे तेन चंडिका -२२
नियुद्धं खे तदा दैत्यश्चण्डिका च परस्परम्
चक्रतुः प्रथमं सिद्धमुनिविस्मयकारकम् -२३
ततो नियुद्धं सुचिरं कृत्वा तेनांबिका सह
उत्पात्य भ्रामयामास चिक्षेप धरणीतले -२४
स क्षिप्तो धरणिं प्राप्यमुष्टिमुद्यम्य वेगितः
अभ्यधावत दुष्टात्मा चंडिकानिधनेच्छाया -२५
तमायान्तं ततो देवी सर्वदैत्यजनेश्वरम्
जगत्यां पातयामास भित्त्वा शूलेन वक्षसि -२६
स गतासुः पपातोर्व्यां देवी शूलाग्रविक्षतः
चालयान् सकलां पृथ्वीं साब्धिद्विपां सपर्वताम् -२७
ततः प्रसन्नमखिलं हते तस्मिन् दुरात्मनि
जगत्स्वास्थ्यमतीवाप निर्मलं चाभवन्नभः -२८
उत्पातमेघाः सोल्का ये प्रागासंस्ते शमं ययुः
सरितो मार्गवाहिन्यस्तथासंस्तत्र पातिते -२९
ततो देवगणाः सर्वे हर्षनिर्भरमानसाः
बभूवुर्निहते तस्मिन् गंधर्वा ललितं जगुः -३०
अवादयंस्तथैवान्ये ननृतुश्चाप्सरोगणाः
ववुः पुण्यास्तथा वाताः सुप्रभोऽभूद्दिवाकरः -३१
जज्वलुश्चाग्नयः शान्ताः शान्ता दिग्जनितस्वनाः -३२
ॐ इति श्री मार्कण्डेय पुराणे सावर्णिके मन्वंतरे देवी माहात्म्ये शुंभवधो नाम दशमोऽध्यायः ।
હવન-સામગ્રી અને ઘીની આહુતિ આપીને નાગરવેલનાં બે પાન અને मातुलिंगफल માતાઓને ચડાવવાં.
ॐ नमो देव्यै महादेव्यै शिवायै सततं नमः ।
नमः प्रकृत्यै भद्रायै नियताः प्रणताः स्म ताम् ॥
सांगायै सपरिवारायै सवाहनायै सायुधायै ।
सिंहवाहनायै त्रिशूलधारिण्यै महाहुतिं समर्पयामि स्वाहा ॥
सघृतं मातुलिंगफलं नागवल्लीदलद्वयसहितं पूजितं जुहुयात् ॥